Çocuğunuz bir yaşından itibaren kişilik özelliklerini ortaya koyan özellikler sergilemeye başlar. Her çocuk kendine özeldir ve farklı kişilik özellikleri taşır. Kimi çocuk içine kapanık olur, kimisi dışa dönük. Kimisi hassastır kimisi vurdumduymaz…
Hırçınlık dediğimizde öfke, ısrar etme, inat ve tutturma, saldırgan davranışlar, zarar vericilik, ağlama nöbetleri, her şeye karşı çıkma gibi pek çok şeyden bahsedebiliriz. Bu bir duygu ve davranış bocalamasıdır. 1 yaşında rüştünü ispat etmeye çalışan çocuk ile başlar ve bilinçli hırçın davranışlar 2-3 yaşlarında ortaya çıkar. Ortaya çıkmasıyla birlikte biz ebeveynleri şaşırtır ve ne yapacağımızı bilemez hale getirir. Ki çocukların en zor dönemleri de tam olarak bu yaşlarda gözükmeye başlar. Hep annelerimizin dediği kucağında olduğu zamana şükretme dönemlerinin kıymeti şimdi anlaşılır olmuştur.
Peki bizim çocuklarımızın neden hırçınlaştığını bilirsek engel olmamız daha kolay olmaz mı? O zaman önce sebeplerini ve ne zamanlar hırçınlaştığını öğrenelim sonra çözüm önerilerimizi sıralayalım.
Çocuklar Neden Hırçındır?
Bir çok sebep sayılabilse de kendinizde acaba diyebileceğiniz nedenler şunlardır,
Aşırı koruma,
Aşırı serbest bırakma,
Reddetme,
İlgisiz davranma,
Aşırı baskı uygulama,
Tutarsız ve dengesiz davranma,
Kendine güvensiz tutumlar sergileyen anne baba davranışları.
Hangi anlarda daha çok hırçınlaşırlar?
Yaptığı şey durdurulduğunda,
Oyuncağı elinden alındığında,
Ebeveyn onunla inatlaştığında,
Giyinme ve soyunma aşamalarında,
Kendini ifade edemediğinde,
Başkalarının yanında reddedildiğinde,
Utanma ya da kızgınlık anlarını söyleyemeyerek bastırdığında,
Uyku, yemek gibi fizyolojik ihtiyaçları karşılanmadığında,
Anne ile sağlıksız iletişim olduğunda,
Bulunduğu yerde yok kabul edildiğinde,
Hırçınlık için aileden yatkın bir karakter oluşunda,
Evdeki ya da rol model olarak izlediği karakterlerin hırçınlığa sahip olmasında çocuk hırçınlık davranışlarını daha çok gösterir.
İşte bunlar sebepler. Kendiniz değerlendirin nerde eksik nerde fazla yapıyorsunuz. Herşeyin aşırısı da azı da zarar. O nedenle ne başka çocuklara göre kendini kötü hissedecek kadar ilgisiz ne de aşırı ilgi ile duygusuz bırakacak kadar korumacı olun.